Bas Hoogland

 

Precies één jaar geleden postte ik deze foto. Het was een foto die m’n vertrek symboliseerde onder de kop “” Nog 1 dag en dan…” Twee dagen later zou ik een tweetal spetterende afscheidsfeesten krijgen die ik me nog lang zal heugen.

Ik had er bij gezet dat een rechte lijn niet altijd sneller en leuker is. En zo is het ook gegaan. Afgelopen week liep ik over exact hetzelfde akker, in dezelfde richting, en wat zag ik een jaar later? Dit:

Nou, wil je het nog symbolischer hebben?

Vandaag op bijna dezelfde dag dus 1 jaar weg bij Landal en 1 jaar in Vijlen. Wat vliegt de tijd! Vandaag was trouwens ook de opening van ons millennium jaar: Vijlen 1000 jaar. Maar daarover straks nog meer. Eerst maar ’s antwoord geven op allerlei vragen die ik mezelf ga stellen, kijken wat daarop de openhartige antwoorden zijn…

Mis je Landal ? Eh…. nee. Klinkt heel gek als je bijna 19 jaar  ‘ziel en zaligheid’ hebt gegeven aan een bedrijf waar je op allerlei plekken de nodige vingerafdrukken hebt staan. Wat ik niet mis is de enorme druk om elke keer maar weer die 12500 huizen gevuld te krijgen, de vele vergaderingen en stukken lezen. Van het een naar het ander vliegen, dit moeten, dat willen. De gejaagdheid, de snelheid die een omgeving je oplegt en wat je ook jezelf aandoet. En vooral het nooit kunnen uitzetten in je hoofd. Allemaal betrokkenheid hoor zoals zovelen dat bij Landal hebben en wat dit bedrijf ook heeft groot gemaakt. Maar elke maandag, werkelijk elke maandag, denk ik aan mijn voormalige directie collega`s die aan het directievergaderen zijn…terwijl ik door het bos loop met Boy of, en ik vind het heerlijk, de bedden aan het opmaken ben voor onze volgende gasten. Relaxed en met een  bloeddruk 124/76

Was het wennen? Eigenlijk niet want ik zat direct in een andere modus. De omgeving is TOTAAL anders, Super stil, super uitzicht en verbluffend mooi. En er was hier een flinke klus te doen qua huis. Er was dan ook de hele tijd reuring in de tent, mensen over de vloer, van Glenn de schilder tot Han de klusser en dan nog een handje vol timmerlieden en leemmakers. Plus alle leveranciers van spullen want Jeannette regelde veel online en soms stonden er wel 3 busjes voor de deur met spullen.

Dus totaal geen ontwenningsverschijnselen? Jazeker wel! Wie ik direct al ongelofelijk heb gemist is mijn assistent Caroline. Ik kon ( en volgens mijn vrouw kan) vrij weinig op de computer. (dit klopt ook) Caroline deed alles voor me! Ik ben in de Landal jaren ( en dat waren er met caroline maar liefst 13!) volledig ontzorgd op het gebied van ondersteuning (agenda beheer, afspraken maken, verslagen etc etc) zodat ik m’n ding kon doen. Hetzelfde geldt voor alle IT en HR gerelateerde zaken. Als je voor jezelf begint merk je pas hoe je bedrijf jaren lang voor je heeft gezorgd.Telefoon stuk? Hier een nieuwe! PC in de war? “we nemen het toestel even over” Ik vond dit ook een van de ergste dingen om allemaal te regelen. Ik heb een keer bijna een spreekbeurt over klantvriendelijkheid gemist omdat ik het niet goed had genoteerd. Stel je voor, zit daar 150 man te wachten….

Wat mis je nog meer? Nou, ik mis de leuke mensen! Het is hier een stuk rustiger uiteraard maar het collegiale contact mis ik wel ja. Ik mag graag met een aantal oud collega’s bellen en geregeld komen ze langs. Ook wel grappig: sommigen zijn nog helemaal niet langs geweest maar da’s ook een keus! En omdat ik nog een paar parken adviseer die ook een link hebben met Landal is dat contact heel leuk. Al merk je wel dat het principe “weg=weg”echt zo is. De trein rijdt door en hier ben ik ook voor ‘gewaarschuwd’. Ik wist dat dit ging komen en ik snap het ook. Er komt een ander, die doet het op zijn manier, klaar. Af en toe kan ik het niet laten als ik iets zie op de website dat niet klopt. Dan geef ik het door en denk ‘hé mooie club, doe er je voordeel mee’. Maar het contact is en blijft bijzonder en warm.

Waar krijg je nu energie van? Jeetje, heb je even? Dan kan een wandeling met Boy zijn en overdag op m’n bankje zitten kijken naar ons huis. Of alle lampen zien branden in ons huis als er gasten zijn. Of Jeannette zien kletsen met de koeien. Of Boy z’n achterwerk er bijna af zien kwispelen als er nieuwe gasten komen. Weet je, je staat gewoon veel intensiever in het leven. Het gaat om kleine dingen, kleinere dingen. Ganzen die overvliegen, samen overdag 2 afleveringen ‘Suits’ kijken terwijl iedereen werkt, vers brood halen of via Holset naar Vaals rijden en een regenboog zien op donderdagmorgen half negen. Maar ook, en ik kan het niet laten, me inzetten voor dit dorp. Ik zit in het Stichtings bestuur ‘Vijlen 1000 jaar’. Kost me best veel tijd maar samen met andere leuke inwoners dit dorp verder op de kaart zetten geeft energie! Vandaag hadden we dan de start na maanden vergaderen. De harmonie rukt uit, burgemeester van Loo is er op z’n vrije zondag en we staan zij aan zij een paar pintjes te drinken.

Kijk zo zetten we de boel af in Vijlen

De onthulling van het bord “Vijlens Verleden”door Burgemeester van Loo

De harmonie ondersteunt de opening…

En Wiel Felder toont de acte waarin toch écht staat dat Vijlen 1000 jaar bestaat!

Kijk, daar krijg ik nou energie van. Samen iets op de kaart zetten. En waar ik ook energie van krijg is dit HELE gebied beter op de kaart te krijgen. Velen gaan naar Maastricht maar dan heb je nog niet het échte Zuid-Limburg gezien. Morgen heb ik dan ook weer een sessie met de VVV Zuid-Limburg, heerlijk, dan kan ik al m’n passie en ervaring weer gebruiken!

Je geeft ook veel presentaties/lezingen over klantvriendelijkheid, leuk? Zeker! Afgelopen jaar heb ik tientallen keren mogen spreken over de succesfactoren van het bedrijf waar ik 19 jaar heb gewerkt en dat alle prijzen heeft gewonnen die er maar waren te winnen. Dat heeft een reden. En die redenen vertel ik op m’n eigen wijze. ik ben geen trainer, het is geen kunstje maar ik heb het meegemaakt en was er nogal onderdeel van. Dat vinden bedrijven mooi om te horen. En ik vertel, met het zweet op m’n hoofd, hoe we dit in de praktijk hebben geflikt! En wat helemaal leuk is dat je dus bij bedrijven binnen mag kijken en ze helpen ook zo succesvol te worden als Landal!

Ook nieuw voor jullie: 24 uur met elkaar, hoe gaat dat? Dat gaat helemaal prima! Alle respect voor Jeannette die wellicht  meer het roer heeft omgegooid dan ik. Van huismoeder/opvoeder naar volledig de tent runnen inclusief  alle administratieve rompslomp erom heen ( plus die van mij). Gaat de WiFi uit? Zij weet het! BTW aangifte? Zij doet het! Belasting? Bevestiging? Betalingen? Verzekeringen? Jeannette! Kijk, ik snap best dat als ik niet naar de glasbak ga om alle lege flessen weg te brengen ( van onze gasten bedoel ik uiteraard), het hier een bende wordt of dat als ik niet Twitter, blog óf Facebook, er geen gasten meer komen…. Maar Jeannette deelt letterlijk én figuurlijk de lakens uit en ik heb daar, en dat zeg ik dus even tegen ca. 2000 BLOGlezers, heel veel respect voor!

Vond je het moeilijk om hier te wennen tussen de Limburgers? Nee, helemaal niet. Het is hoe je jezelf opstelt. Ik noemde het ooit ‘Limburgeren’ ipv ‘inburgeren’. We hebben hier in ’t Pannis geweldige buren en meer en meer ontmoet je fijne mensen in het dorp. Mee doen aan bv Vijlen 1000jaar helpt natuurlijk. Je hebt het zelf in de hand, je moet zélf aan de bak. Ik ben weliswaar geboren in Limburg ( Blerick/Venlo) maar dat is niet te horen want we zijn verhuisd toen ik 3 was! Belangrijk is dat je moeite doet deel te nemen aan, toegankelijk bent, geïnteresseerd bent. Als men dat ziet dan is het goed. De limburger mag wel wat trotser zijn vind ik. Vaak ziet men niet meer hoe mooi het hier is en hoe goed het leven. Dan krijg je het ‘Calimero’gedoe en dat is niet nodig.

Wat wil je nog kwijt aan al je trouwe lees BLOGfans? Nou, dat ik hoop dat we hier nog lang mogen genieten in goede gezondheid. Dat we nog veel leuke gasten mogen begroeten met hun leuke verhalen. En uiteraard dat het goed gaat met Landal GreenParks en vooral de cultuur binnen de club want dat heeft een speciale plek in m’n hart.

En nog een laatste opmerking? Nou, ik zag best op tegen dit diepte interview met mezelf. Zeker na de openings borrel van Vijlen 1000 jaar…  Ik wil graag nog iedereen bedanken die al een dik jaar de BLOG volgen en ook alle volgers op facebook en uiteraard de kijkers op http://www.deheerlijkheidvijlen.nl

Ja, Ja, lijkt me genoeg reclame zo, tot een volgende keer en een hele fijne week weer!

ps Deze kaart kreeg ik precies een jaar geleden van oud Landal collega Lizzy Keizer met de tekst
“een duik in het diepe…gelukkig kun je zwemmen…”

mooi hé?