Terwijl de natuur ons nog even een geweldig cadeau geeft in de vorm van een zonovergoten dag, zijn onze gasten van het grote huis aan het barbecueën op het terras, en de gasten van Hans&Grietje zijn eten bij een van de vele restaurants hier in het dorp.
En ik zit binnen. Ik realiseerde me nl.dat er ineens 3 weken voorbij zijn! En omdat we inmiddels de zomerprogrammering wel voorbij zijn, tijd voor de blog vanuit ‘downunder’ Vijlen, Zuid-Limburg. En dat het ‘downunder ‘is blijkt heel soms… Ik mocht vorige week zondag naar Leeuwarden. Drie uur en een kwartier rijden… Aegon organiseerde nl. op maandagmorgen een mooi event voor medewerkers. Het ging over inspirerende “Klantverhalen”, zaken die medewerkers ervoeren en die bijzonder waren. Men had mij gevraagd als juryvoorzitter én om de boel aan elkaar te praten. Erg leuk om te doen. Samen met nog 3 juryleden kozen we de beste verhalen. De winnaar had een mooi verhaal over haar ervaring met iemand die euthanasie ging plegen en haar belde. Zij ging hier vervolgens heel mooi mee om en stuurde een zeer persoonlijke kaart. Dán moet je wel even uit je comfortzone komen hoor! Na Leeuwarden door naar Den Haag alwaar we de 2e sessie hadden. Onderweg mooie plaatjes gemaakt, midden op de Afsluitdijk, blijft bijzonder voor iemand die de hele dag naar de groene heuvels kijkt…
Afgelopen periode mocht ik ook even los…
Ik ging een midweek op bezoek bij mijn oud Landal collega en vriend Eric Vromans en z’n vrouw Wil in Spanje. 
Eric en Wil zijn sinds kort ook ‘pensionado’s’ ( zie m’n vorige blog…)en met Eric heb ik ruim 16 jaar samen gewerkt bij Landal. Het hele maffe is dat ik Eric ooit heb ontmoet toen ik 15-16 jaar was. Er was toen een soort beroepen dag in de Jaarbeurs en Eric sprak daar namens de Jaarbeurs. Jaren later toen ik bij Bilderberg zat, kwam ik hem weer tegen, toen als voorzitter van het VNC ( Vereniging Nederlandse Congresbelangen). En toen we iemand nodig hadden om Landal operationeel op de kaart te zetten dacht ik aan Eric. En zo is het gekomen….zei Wim Sonneveld. Een mooie gepassioneerde spreker met een groot groen hart én enorm oog voor detail in ons vak ( ik blijf overigens zeggen dat er geen details bestaan in het Hospitality vak. Mensen die zeggen dat het om de grote lijn gaat, zien zelf die alles bepalende details niet) We hebben even heerlijk 16 jaar Landal doorgenomen en een ieder die daarin wel of geen rol heeft gespeeld. Maar ook onze fouten, onze successen, resultaten en vooral de lol, het plezier dat we samen hebben gehad. Want samen kwamen we van ver met deze club en als je kijkt wat er nu staat… kortom we hebben een hoop geproost!! En wat was het even heerlijk om de zee te zien….
Maar ook het thuis komen in Vijlen is dan altijd weer een feest. Het blijft hier bijzonder en mooi! En vooral als je dan bijna direct na aankomst met je neus in …het bier valt samen met Hank, de grote man achter Boscafé ’t Hijgend Hert in Vijlen. Wellicht een van de succesvolste horeca bedrijven in Zuid-Limburg.
Ik had vorig jaar voor ‘Hijgend Hert OktoberFest, een mooie lederhosen aangeschaft (tja, je moet wat doen om te ‘(L)imburgeren’), dus die kwam nu weer goed van pas:
Ondertussen is het in Vijlen een drukte van belang. Vooral op de wijnvelden van overbuurman en ‘Beste Wijngaard van Nederland & België”: St.Martinus van Stan en Nienke Beurskens. Ik mag ze sinds kort een beetje helpen met hun PR en dat vind ik geweldig om te doen. Waarom? Omdat ik hou van aardige pure mensen met passie die staan voor een zaak of een vak. Mensen met een fonkeling in de ogen die ergens voor gaan en de kunst verstaan het andere mensen naar de zin te maken. In dit geval TOP wijn gemaakt op een verantwoorde wijze en vooral met liefde. Onze samenwerking heeft inmiddels geresulteerd in een mooi interview in”De Limburger”en binnenkort in de ‘Noord-Hollandse Dagblad combinatie w.o Gooi en Eemlander, Haarlems Dagblad en nog vele regionale bladen. Zo leuk om te doen voor iemand die zó gepassioneerd dit vak uitoefent ! En wanneer journalisten vragen om mooi foto materiaal, is het wel handig als dit er is. Dus vriendin & fotograaf Manja van Dael (vrouw van onze vriend&klusser Han) opgetrommeld voor een fotoshoot. En zie hier: Stan te midden van z’n tanks, honderden wijn oorkondes en…in z’n tank!
En uiteraard gebeurd het allemaal hier:
De afgelopen dagen was het een drukte van belang met ruim 35 vrijwilligers die plukten en….lekker tijdens de lunch genoten…van een glaasje wijn! Maar vanwege de vogels wordt er de komende dagen flink gas gegeven om alles binnen te krijgen. Want “het kan pas goede wijn worden, als het in de tanks zit”, aldus Stan Beurskens
Vandaag liep ik ook nog even met Boy langs de wijngaard. Hier wordt snoeihard gewerkt. De ‘baas’van de wijngaard en altijd vrolijke Wiepke stond me even te woord:
Ja, hier word ik dus heel vrolijk van. Tuurlijk is Stan de grote man achter St.Martinus maar hij heeft een geweldig team om zich heen dat werkelijk alles geeft om de beste wijngaard van Nederland & België te zijn én te blijven.
En verder? Nou, van alles! Een uitgebreid interview over #Hostmanship in het vakblad #Adfiz , een vakblad voor onafhankelijke financieel adviseurs.
En tussendoor uiteraard genieten van de gweldige omgeving, het heerlijke weer en
(deze foto van onze voortuin, heb ik overigens vanmorgen (zondag 16 oktober) genomen…)
O ja, de schoorsteenveger kwam ook nog langs. Een keurige man, geheel in het zwart ( zoals het hoort). Elk jaar laten we natuurlijk alle open haarden vegen. zowel voor de verzekering als met name de veiligheid van onze gasten. En hij werkte netjes!!!! Geen enkel kruimel bleef liggen. En hij vond gelukkig….niks! Ook weer zo’n vakman die er voor gaat. En druk, heel druk. Over 3 maanden ben je de eerste… ‘Vakmanschap is meesterschap’ zeiden ze bij Grolsch ooit.
Nog meer leuke dingen? Zeker! We kregen deze brief van de gemeente. Ik heb er op Facebook al iets over gezegd naar onze bijna 3000 likes. ik vind dit gewoon heel aardig én attent. Dit hoef je dus niet te doen en zou zomaar vergeten kunnen worden. Maar hiermee laat je als gemeente zien dat je snapt wat #Hostmanship is. De kunst van anderen welkom heten. Of mijn motto: #aardigzijnkostniks
En even tussen door: ik heb last van een verkleurende schoen…. De ene wordt steeds donkerder of de andere steeds lichter. Geen gezicht. Het zijn ook nog mijn “spreekbeurt schoenen”en ik hoop maar dat niemand het ziet. Heeft iemand enig idee hoe dit kan? Gaat deze koe weer leven ofzo? Is dit een voorteken? Inzendingen en ideeën zijn van harte welkom! ( op de foto valt het mee, het is in het echt nog veel erger…)
In de tussentijd hebben we ook in onze prive keuken annex call center/ borreltafel / flexplek / vergaderruimte / ontbijtruimte/ leeszaal, een échte kachel geplaatst. afgelopen winter was het hier nogal…fris dus tijd voor een turbo verwarming.
Nou, de laatste 2 dagen zitten we met T-shirt en in badkleding te dineren want het is me toch warm!!!!! Zelfs Boy trekt het niet en is verhuisd naar de koude proviand ruimte tussen de schoonmaak spullen!!! De kunst is dus om zachtjes te stoken…enne…hout genoeg!
Verder nog iets vergeten…?
Eh…vandaag de 1000ste bezoeker in onze St.Martinus kerktoren! Als bestuurslid van de Stichting ‘Vijlen 1000jaar’, mocht ik ze welkom heten!
En ja zeker.. Maria is uit de nis gevallen van de slaapkamer in ‘Hans&Grietje’… 
in 3 stukken….zomaar…
ik moet erbij zeggen dat een gast het kaarsje had aangestoken….maar ineens stortte Maria ter aarde. Tja…en nu? Eh… even met Yvonne Cox van A gen kirk praten. Die heeft 150 Maria en Jezus beelden staan in haar wandel & eet cafe…
Van de week was ik op een diner van “Gastvrij Nederland”in het “Kröller Müller museum, een diner voor eindverantwoordelijke in toerisme.En ondanks dat ik tuinman, gastheer en babyoppasser ben, mocht ik erbij zijn omdat ik mede aan de basis heb gestaan van dit initiatief…
Vele oud relaties uit m’n tijd van Landal vroegen hoe het me ging en velen lazen m’n blog en wisten hoe het ging.. “Je hebt het naar je zin hé”,zei de sympathieke Cees Slager van de Molecaten groep, met 16 parken inmiddels een behoorlijke speler in leisure land. En hij zag dat goed. Als niks meer moet maar alles een vrije keuze is, dan is het al snel mooi. Overigens snoei hard werken is ook een keus. Jaren gedaan trouwens tót dat knopje heel langzaam omging door allerlei signalen, gedachten en overwegingen. En dan krijg je dit soort selfie’s..
Of deze… met m’n SUPER vriend BOY. Altijd vrolijk, altijd aardig en nooit te beroert om even met mij een stukje te wandelen. In dit mooiste stukje Nederland. De een noemt het ‘grenspark Limburg'(onze inzending voor de verkiezing “Mooiste Natuurgebied van Nederland”maar nog nooit van gehoord en waarschijnlijk verzonnen in de politiek), ik hou het gewoon op “Zuid-Limburg”
Ik wens je een mooie week!
Adië!
Bas Hoogland 